‘De bestuurder stormde de tribune af’

Hij was goed genoeg voor het eerste van Helmond Sport, liep langs de lijn warm om te debuteren en toen gebeurde er iets onverwachts. Dat overkwam spits Patrick Meinhardt midden jaren negentig. De nu vijfenveertigjarige Helmondse garagehouder vertelt zijn merkwaardige gemiste kans om eerste elftalspeler van Helmond Sport te worden. 

‘Ik speelde in het tweede team en scoorde er lustig op los. Dat had de toenmalige trainer van het eerste team Jan Pruijn ook gezien en liet mij in de voorbereiding van het nieuw seizoen regelmatig meespelen bij het eerste.’ Ook in die vriendschappelijke wedstrijden wist de 18-jarige spits het vijandelijk doel succesvol te vinden. Bovendien kon hij het goed vinden met de aanvallers Dennis Gerritsen en Jerry Taihuttu. ‘’Ik had een klik met die twee. Die vonden dat ik een serieuze kans in het eerste zou moeten hebben.’

Debuut

‘Voor de competitie-uitwedstrijd tegen MVV vertelde Taihuttu me dat het wel goed zou komen. Hij zou het einde van de wedstrijd niet gaan halen en dan zou ik mogen invallen.‘ En inderdaad, een kwartier voor tijd kreeg Taihuttu een ‘blessure’. ‘Warmlopen’, riep Pruijn tegen me.’ Dat liet Meinhardt zich geen twee keer zeggen. Hij liep warm en verheugde zich op zijn debuut. ‘Totdat een opgewonden bestuurder van Helmond Sport de tribune af stormde. Stop, Meinhardt mag niet invallen. Dat kost de club 5.000 gulden opleidingsvergoeding aan MULO (de amateurclub waar Meinhardt vandaan kwam).’ Pruijn kon niet anders en liet hem weer plaats nemen op de bank. Gedwongen koos de trainer voor een verdediger die als aanvaller dienst moest doen.

Gevoelsmens

Er brak iets bij de gevoelsmens Meinhardt. Impulsief stapte hij op bij zijn cluppie en vertrok naar Eindhoven. ‘Achteraf bekeken was ik te snel. Jan Pruijn en Dennis Gerritsen en Jerry Taihuttu probeerden me nog om te praten. Volgend jaar is er wellicht weer een nieuw bestuur, vertelden ze.  Wacht even. Er komen geheid nieuwe kansen. Maar ik had mijn besluit al genomen.’

Al snel bleek dat Eindhoven toch ook niet zijn cluppie was. ‘Het is toch anders: Helmond of Eindhoven. Langzaam maar zeker begon het te wennen. Maar toen De Valk mij vroeg, was ik zo om.’ Het amateurniveau in die dagen stond op een hoog niveau. ‘Ik speelde in Valkenswaard in een mooi stadion regelmatig voor 1.000-1.500 toeschouwers.’ Het bleek een goede keuze te zijn. Het werden zeven mooie jaren.’

Lijntje

Na De Valk volgden nog PSV Amateurs, HVV en Mierlo Hout. Op 33-jarige leeftijd sloot hij het voetbalboek en richtte zich volledig op zijn garagebedrijf. Maar bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan. Na acht jaar vroeg de nieuwe fusieclub SV De Braak hem als assistent-trainer. Meinhardt hield de boot af. Maar tijdens het bekijken van de kampioenswedstrijd van Feijenoord (zijn favoriete eredivisieclub) toen Kuijt scoorde, wist hij als oud-spits precies wat Kuijt voelde en liet zijn emoties gaan. De tranen bengelden van zijn gezicht. Zijn vrouw Juul zag het en moedigde hem aan de draad weer op te pakken.

Sinds drie jaar is Meinhardt assistent-trainer van buurman SV De Braak, bezoekt de thuiswedstrijden van Helmond Sport en speelt bij oud Helmond Sport. ‘Het lijntje met Helmond Sport club is nooit gebroken geweest’,  bekent hij. Dat past ook niet bij een mensenmens zoals Meinhardt.

Tekst en foto: Jan-Willem van den Enden