De Helmondse Vuelta

Ik dribbelde met een kleinkind in mijn nek naar de rotonde in Rossum waar de Vuelta voorbij zou komen. Rondom de rotonde zag het zwart van de mensen. Er klonk muziek en iedereen was vol spanning in afwachting van een paar ontsnapte renners en het achtervolgende peloton. Gelukkig: ik was op tijd. Mijn zoon en kleinzoon stonden er al en de rest van de familie was er ook al bijna.

Omdat we toch in Rossum moesten zijn, pikten we graag even de Vuelta mee. Mijn zoon, zijn levenspartner en onze kleinzoon, die in Rossum (Gelderland) wonen, waren terug van vakantie en dan willen opa en oma natuurlijk even het jonge grut zien. Onze andere zoon, partner en kroost uit Eindhoven waren ook net een dag terug van vakantie en schoven aan.

We wisten niet wat we konden verwachten, maar dat er bijna evenveel auto’s en motoren voor de stoet uit reden als het aantal renners zonder hulpmotor viel me op. Ik verwachtte na al het geronk en geraas eerder dat Max Verstappen voorbij zou flitsen dan een andere Jumbo-Visma-werknemer. Max eet immers uit de dezelfde ruif als zijn niet-gemotoriseerde collega’s.

Vooraf was de spanning gezellig druk. Te vergelijken met het kijken naar een carnavalsoptocht. Je weet dat je iets leuks te zien krijgt. Alleen … de carnavalswagen kun je op je gemak bekijken, maar het gezoef van de renners is in een mum van tijd voorbij. Gelukkig neemt het peloton een rotonde als een lang lint en lijkt het net of je in een supersnelle kermisattractie zit: je ziet veel snelheid, veel kleur en je kunt niemand herkennen.

Redelijk tevreden, maar ook voor een deel ontevreden, stapten we na het zien van de renners weer op. Tevreden, omdat we deel waren geworden van een stukje wielergeschiedenis en ontevreden, omdat ik niet wist wat er nou zo leuk en spannend aan is om zoiets te zien. Het kwam me bekend voor. Het leek meer op het gedrag van een hondstrouwe Helmond Sport-supporter. Die bezoekt trouw elke thuiswedstrijd, deelt de spanning vooraf met andere vaste supporters en denkt na weer een verloren wedstrijd regelmatig: ‘Waar heb ik in godsnaam naar gekeken?’

Maar dat gaat veranderen, heeft onze voorzitter beloofd. Helmond Sport krijgt een eigen Vuelta. Net als de Vuelta in Nederland: na drie succesvolle etappes naar de finish in de eredivisie! De laatste maanden heeft het Helmonds scoutingsapparaat de ene na de andere ervaren crack over de streep getrokken en zijn de verwachtingen naar een hoogtepunt opgeschroefd. Maar na twee thuiswedstrijden kreeg ik toch even last van een déjà vu-gevoel en vroeg me weer af waar ik naar gekeken had.

Ik weet wel: de wielerploeg van Jumbo-Visma stond er ook niet meteen. Het kost even tijd. Maar stilletjes had ik gehoopt op zo’n snelle start waar Max Verstappen patent op heeft. Helaas geen kickstart dus. Dan maar hopen op een geleidelijke weg naar succes. Voorzitter Van Esch had het immers over drie jaar en niet over drie weken. Je moet realistisch blijven, al is dat moeilijk.