De lichtmasten

Ze waren er nog niet, maar ze kwamen eraan. Dé lichtmasten! Elke morgen keek ik, ik denk eind jaren ’70, uit mijn slaapkamerraam in de richting van De Braak. Ze zouden deze week komen. Zelden fietste ik in die dagen zo vaak heen en weer naar de Bakelsedijk. ‘We’ kregen, net zoals de grote voetbalclubs, kunstlicht! Zodat we ook op zaterdagavond konden spelen en niet meer alleen op zondagmiddag half drie. Zó saai. Dat was iets voor de amateurs.

Ik herinner me de opwinding nog goed. Zouden die lange masten de bochten wel kunnen nemen? Hoe zou het eruit zien als ze voor de eerste keer hun licht op ons veld lieten schijnen? Het was spannend. Mooi spannend. Ook de plaatsing was dat. Minder spectaculair dan ik vermoedde, omdat de masten – natuurlijk – in delen werden geplaatst en het ook nog een hele tijd duurde voordat de lampen écht aan gingen. Maar spannend was het wel.

Vorige week zag ik de eerste zandhopen op de plek waar ik vroeger als speler van MULO nog veel wedstrijden won – en nóg meer verloor. Ik voelde dezelfde spanning. Daar krijgen ‘we’, net zoals de grote voetbalclubs, een nieuw stadion. Ik zal er helaas niet meer zo vaak langs kunnen fietsen. Maar ik hoop wel dat de bouw goed wordt vastgelegd. Het wordt een spannende tijd. Mooi spannend. Geniet ervan!

Arnold Otten