De vogel is gevlogen

Ik schrijf dit stukje één dag na Helmond Sport – De Graafschap. Een wedstrijd volledig in het teken van Patrick Slegers, op de tribune beter bekend als Pino, die met zijn 53 jaar veel te vroeg is overleden. Het voetbal zelf was niet om aan te gluren, dus kon alle aandacht naar een passend afscheid.

Met Patricks moeder, zus, zwager en neefjes op de tribune, evenals een vijftigtal vrienden en collega’s, werd het een onvergetelijke avond. ‘Overweldigend’, zo noemde de familie het na afloop. Met twee prachtige spandoeken, een speciale condoleance van onze voorzitter, businessclub-plaatsen voor de familie, vuurwerk en een daverend applaus in de 53^e minuut … het was inderdaad om kippenvel van te krijgen.

Onze maat komt niet meer terug. Onderaan de trap bij Vak O, slap zeverend tegen iedereen die voorbijkwam en stiekem een peukje tussen de lippen. Zo schuw als hij vroeger kon zijn, zo open was hij bij Helmond Sport. “Mooiste club van Nederland”, bromde hij dan. In Lierop riep hij voortaan ‘pik’ en ‘maat’ naar iedereen. Ook in zijn geboortedorp vonden ze Pino inmiddels een Helmonder.

Het laatste eerbetoon op De Braak bewijst dat hij een tweede familie had. Helmond Sport op zijn mooist, of het voetbal nu goed of slecht is. Pino heeft in dit stadion van iedere minuut genoten. ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’, zong John de Bever tot slot in het supporterscafé. En zo is het maar net.

Maarten Driessen