Een ode aan Bert

Als het aan mij had gelegen, hadden hier, op deze vooraanstaande plek in Rond de Toss, niet mijn woorden gestaan. Mijn redactiecollega Maarten Driessen stond op de ochtend van 9 maart op het punt om Bert Kuijpers een appje te sturen. ´Bert, zou jij het voorwoord willen schrijven voor de RdT die uitkomt rond HS – Jong AZ?´ – of iets van gelijke strekking wilde hij richting Aarle-Rixtel sturen.

Bert had vast bevestigend geantwoord. En niet veel later een prachtig stukje tekst gemaild, waarin hij ons meenam naar zijn jonge jaren op de tribune van De Braak. En in geuren en kleuren beschreef hoe Helmond Sport lang geleden, op heroïsche wijze, het grote AZ (toen Bert jong was, was Jong AZ nog niet geboren) versloeg.

Berts voorwoord zou er niet komen. Het appje aan hem ook niet. Op dinsdagochtend 9 maart hoorden we namelijk dat Bert de avond ervoor was overleden aan corona. Als supporter van Helmond Sport weten we best wel hoe het is om te verliezen, maar dit was een verlies van een heel andere orde.

Van Bert – toen nog Meneer Kuijpers – heb ik twee jaar les gehad op het Carolus. Hij probeerde me wegwijs te maken in de Duitse taal. Dat ging met pijn en moeite, maar daar kon hij eigenlijk weinig aan doen. Het rijtje voorzetsels (mit -nach – bei – seit – von – zu – aus – außer – entgegen – gegenüber) kan ik nog dromen, maar vraag me niet hoe je ze precies toepast. De Duitse taal was überhaupt nooit echt mijn ding.

Wat ik nog wél weet uit die tijd, is dat ik graag naar Bert luisterde. Niet zozeer naar de Duitse naamvalregels, maar hij putte nogal eens uit zijn rijke repertoire anekdotes. Over de familie Klokgieters, of andere mooie lokale verhalen. Als we geluk hadden, speelde hij zelfs een deuntje op de piano in zijn klaslokaal. Zijn lessen hadden soms meer weg van een cabaretvoorstelling.

Ik weet ook nog goed dat hij een keer zó bloemrijk vertelde over een van zijn lievelingsboeken, Das Parfum van Patrick Süskind, dat ik het boek lang na mijn middelbareschooltijd kocht bij De Ganzenveer. Daarmee was Bert de eerste Carolusdocent die me aan het lezen kreeg.

Ik zal nooit de beste leerling van Bert zijn geweest. Zelfs het linkerrijtje was waarschijnlijk al iets te ambitieus. Bij het nakijken van mijn proefwerken waren zijn rode pennen in één keer grotendeels afgeschreven. Mijn rode pen heb ik, als eindredacteur van Rond de Toss, nooit hoeven gebruiken bij het nalezen van de mooie voorwoorden die hij voor ons blad schreef. Daarvoor waren zijn teksten te goed en te verzorgd.

Het overlijden van Bert is niet alleen een groot verlies voor Rond de Toss. Heel Helmond verliest een prachtige, bijzondere en humoristische man – en er zijn zeker nog wel meer bijvoeglijke naamwoorden op hun plek, zoals aimabel, maar de ruimte is beperkt. Ik zal me Bert Kuijpers vooral herinneren om zijn cabareteske lessen Duits. En in dat licht zou een Duitse overwinning van Helmond Sport op Jong AZ, laten we zeggen 2-1 door een cabareteske klutsgoal in de 93^e minuut, een gepast eerbetoon zijn.

Matthijs Lodewijks