Evgeniy

Het was eigenlijk wel een mooi gezicht. De halve finale om de KNVB-beker was net afgelopen. Evgeniy Levchenko baalde zichtbaar van de zojuist geleden nederlaag. 17 april 1997 had de dag moeten worden dat Helmond Sport voor de tweede keer in de historie de finale van de landelijke bekercompetitie had moeten halen. Maar dat lukte niet. Met 5-0 werd de ploeg van Louis Coolen afgedroogd. In het Abe Lenstra stadion hadden de Helmonders geen moment uitzicht op de finale gehad.

Evgeniy was een Oekraïense middenvelder die samen met John Stegeman door Vitesse in Helmond was gestald. Hij was nog geen twintig jaar toen hij naar Helmond kwam. Wat verlegen, maar wel bovengemiddeld. In alles eigenlijk. Na de wedstrijd zat hij verdrietig op de sokkel van het beeld van Abe Lenstra, bij de ingang van het naar een van de beste Nederlandse voetballers genoemde stadion. Lev zal het niet geweten hebben.

Ik moet dezer dagen vaak aan de sympathieke Oekraïner denken. Hij die zijn land zo’n beetje in rook ziet opgaan. Lev pakt elk podium dat hem wordt geboden om duidelijk te maken dat de wereld zijn land in de steek laat. Met lede ogen ziet hij aan hoe zijn landgenoten, onder wie zijn familie in Loegansk, slachtoffer worden van een dictator. En hoe wij ernaar kijken. Ik denk dat ik namens heel veel Helmond Sport-supporters spreek als ik Evgeniy vanaf deze plaats heel veel sterkte wens. En hoewel ik hoop – en verwacht! – dat onze jongens vanavond van MVV winnen, moeten we ons soms ook even realiseren dat voetbal maar voetbal is.

Arnold Otten