Ik duim

In deze barre coronatijden zijn de wedstrijden van ons team telkens weer een lichtpuntje in donkere dagen. Vandaag is NEC (En Ee Cee) onze opponent, een respectabele Nijmeegse tegenstander, de club waar eens Jantje Peters groot werd.

Bij ons speelde ooit een andere voormalige NEC-coryfee. Natuurlijk, in de loop der decennia wisselden heel wat spelers van clubkleuren. Ik denk zelfs dat een van de allereerste transfers na de invoering van het betaalde voetbal in ons land een van onze spelers betrof: Gerrit Akkermans (“Akker, worr’s wakker!!”) verhuisde ergens in dat beginjaar voor 7000 gulden naar Venlo.

En natuurlijk kun je een Champions League-waardig elftal samenstellen van spelers, die ooit op De Braak speelden: van Johan van der Hooft tot Gyrano Kerk, van Fons van Wissen tot Coen Dillen. Maar een van de fijnste middenvelders, over wie we hier ooit beschikten, hebben we ooit aan NEC geleverd, in ruil voor Jan van Boxtel: Paul Merckxs (ik heb om iedereen tevreden te stellen maar de meest uitgebreid mogelijke spelling van zijn achternaam genomen). Hij was een zeer stijlvolle voetballer, wiens passing- en passeervermogen boven het gemiddelde lagen. In 1957 kwam hij bij ons, we promoveerden meteen naar de Eerste Divisie (keukens konden toen nog geen kampioen worden) en na zes succesvolle jaren hebben we hem naar NEC zien vertrekken, waarmee hij twee jaar later naar de Eredivisie promoveerde. Die promoties kunnen geen toeval zijn geweest: Paul was erbij!

NEC moet destijds hartstikke blij zijn geweest met zo’n klassevoetballer, die ze ongetwijfeld als een cadeau beschouwd hebben. Kijk: en daar ligt nou net de crux van vandaag: wij een cadeau aan NEC, dan zij vandaag een aan ons. Het hoeft trouwens niet eens een cadeau te zijn: we doen het zo wel. Laat ons vandaag gewoon weer een overwinning boeken. Ik duim!

Bert Kuijpers,

voormalig stadsdichter van Helmond