Jessica

In een vorig leven was ik docent Nederlands op een school in Tilburg. In mijn laatste jaar voor de klas, 1999/2000, zat Jessica in mijn klas. Ik leerde haar hoe ze een betoog moest schrijven, oefende de werkwoordspelling en ze las ‘Het Gouden Ei’ en nog zes andere verplichte boeken.

Het was haar laatste schooljaar en het seizoen waarin Willem II in de  Champions League speelde! Omdat ze het jaar daarvoor keurig/ verdienstelijk/ razend knap gezien het budget en het spelersmateriaal op de tweede plek in de vaderlandse competitie waren geëindigd. Een zekere Co Adriaanse was er trainer. En Jessica was fan. Hoewel ze uit Moergestel kwam, niet eens een echte Tilburgse. Dus iedere maandag werden in de les eerst de voetbalwedstrijden van het weekend besproken.

Ik kreeg van haar en de rest van mijn (mentor)klas op de laatste schooldag een pen met inscriptie. We zouden contact houden. Ik heb er daarna nooit meer gezien. Behalve die ene keer dat ik optrad op een scheidsrechterscongres in het Willem II-stadion. De businessclub daar heeft fotopaperwalls en op een foto zit zij stralend op de schouders van een stoere Willem2-fan. Op de Heuvel als je goed kijkt. De huldiging van de ploeg die CL naar Tilburg haalde.

Met Willem II gaat het inmiddels minder. Vanavond naar Helmond in plaats van  toen naar Moskou, Praag en Bordeaux. Maar hoe gaat het met Jessica? Ze moet nu bijna 40 jaar zijn. Heeft ze een baan? Is ze getrouwd? Kinderen? Zo ja, hoeveel? Misschien alweer gescheiden? Woont ze nog steeds in Moergestel of werd het een tweekapper in De Reeshof? Is ze nog steeds fan? Of vierde ze alleen de hoogtijdagen? Zit ze vanavond in de supportersbus uit Tilburg of leest ze de uitslag morgenvroeg in het Brabants Dagblad. Schouderophalend of een beetje weemoedig?

John van der Sanden

ex-leraar