Jong talent in de spots: Cheick Arouna Fofana

Het geplande interview van tien minuten met de 13-jarige Cheick Arouna Fofana duurde uiteindelijk ruim een kwartier. De middenvelder van Helmond Sport JO15 is spontaan, goedlachs en heeft een vlotte babbel. Arouna speelde bijna zeven jaar bij SV Unitas ’59, voordat hij overstapte naar RKSV Nuenen. Inmiddels is hij bezig aan zijn derde seizoen op De Braak.

Fofana is een naam die we in het voetbal vaker tegenkomen?

Dat klopt, maar het is geen familie.

Hoe belangrijk is voetbal voor je?

Ik ben ermee opgegroeid. Het zit in mijn bloed. Dat geldt voor de hele familie. Mijn vader stuurde me naar voetbalscholen of talentendagen, om beter te worden.

Op welke positie speel je bij JO15?

Ik heb op meerdere plekken gespeeld. Bij Unitas begon ik als spits, maar heb er ook rechts- en linksbuiten gestaan. Zelfs een tijdje linksback. Bij JO15 speel ik vlak achter de spits, op de nummer 10 positie.

Wat zijn je specialiteiten als aanvallende middenvelder?

Ik kan aardig dribbelen, maak graag een actie en ben sterk in één-tegen-één situaties. Als nummer 10 zet ik met een steekbal ook vaak een medespeler vrij voor goal.

En hoe zit het met het scorend vermogen?

Dat gaat de laatste tijd wat lastiger. De afstanden op het veld zijn groter. Dan wordt het moeilijker.

Hoe heb je de coronatijd ervaren?

Het heeft me niet echt geraakt. Ik heb veel met vrienden en mijn broers gevoetbald. Tijdens trainingen merkte ik, dat ik steeds beter werd. Toen ik dacht: nu kan ik het in de wedstrijden laten zien, kwam corona en werd de competitie stilgelegd.

Wat is je mooiste voetbalmoment?

Bij de kampioenswedstrijd met Unitas tegen Nuenen had ik vooraf aangegeven, dat ik geen linksback wilde staan. Het is geen fijne positie. Om het team vooruit te helpen heb ik het toch één helft gedaan. Na rust stond ik rechtsbuiten en scoorde een zuivere hattrick.

Hoe ziet je droomdebuut als profvoetballer eruit?

Op mijn 17^e bij een 1-1 stand invallen en in de 88^e minuut de beslissende goal scoren. Dan loop ik twee dagen met een grote grijns op mijn gezicht.

Waar denk je nog meer met een lach aan terug?

Op de training dagen we elkaar weleens uit wie de beste techniek heeft. Ik maakte tijdens een partijtje een mooie actie. Een medespeler dacht dat hij dit ook wel kon, maar hij struikelde over de bal. Dat was lachen.

Wat is het belangrijkste in het voetbal?

Dat je plezier hebt en beseft, dat je er wel iets voor moet doen. Het is leuk, maar het komt niet vanzelf.

Martie Jeuken