Als je voor, na, of zelfs tijdens de wedstrijd in de kantine bent geweest, dan ben je zonder enige twijfel ooit Danny Meinhardt (alias Koekkoek) tegen het lijf gelopen. Hij behoort zo ongeveer tot het meubilair van het HLMD-supporterscafé, waar hij op vrijdagmiddag vaak als eerste aanwezig is en als laatste weer naar huis gaat.
Danny is een jaar of 8 als hij voor het eerst in aanraking komt met Helmond Sport. Hij is dan al regelmatig op De Braak te vinden, als jeugdspeler van het inmiddels gefuseerde MULO. Zoals bij wel meer supporters is het liefde op het eerste gezicht. In zijn puberjaren verzamelt hij zich met z’n leeftijdsgenoten regelmatig op de Bakelsedijk. “Vroeger lagen die parkeerplaatsen er nog niet en werden de uitsupporters losgelaten op de Bakelsedijk. Daar stonden wij dan, als stel jonge kwallen, om te knokken. Vaak kwam er dan één politieagent op een Shetlandpony en dan schoot iedereen alle kanten op. Mooie tijden waren dat!”
Toch geen stadionverbod
De puberale streken van Danny bezorgen hem één keer moeilijkheden. Nadat hij en een aantal medesupporters zich misdragen krijgt hij een stadionverbod … tenminste, dat denkt hij op dat moment. “In Emmen waren wat ongeregeldheden en ik moest toen zo nodig vooraan staan. Agent Marius Joosten zei me toen dat ik voorlopig niet meer naar Helmond Sport mocht komen. Nou ja, ik me daar dus braaf aan houden. Twee jaar niet op De Braak geweest en toen bleek achteraf dat ik helemaal geen stadionverbod had. Fijne vent, die Marius!”
Kantine
Inmiddels doet Danny het een stuk rustiger aan. Sterker nog: hij is nog maar nauwelijks op de tribune te vinden. “Ik probeer nog wel wat van het voetballen mee te krijgen, maar dat valt nog niet mee. Meer dan eens besluit ik uit de kantine te komen om te kijken hoeveel het staat, maar dan zijn de lampen in het stadion vaak al uit.” Het omschrijft de markante persoonlijkheid die Danny is. Zo spreken de meeste supporters van een geslaagd avondje als de club wint. Dat is bij Danny wel anders: “Mijn vrijdagavond is geslaagd als ik zaterdagmiddag wakker word zonder te weten hoe ik thuis ben gekomen en ik vervolgens op Teletekst moet kijken wat Helmond Sport eigenlijk heeft gemaakt.”
Familie
Een avondje Helmond Sport is voor Danny inmiddels een familieaangelegenheid geworden. Meer dan eens vergezellen zijn vriendin en zijn twee stiefkinderen Damanja en Kenan hem. “Kenan is vaak op de tribune te vinden. Die wordt achter de goal opgeleid tot hooligan door de mannen van vak O”, vertelt hij met een knipoog. “Damanja heeft wat meer van mijn DNA zullen we maar zeggen, die komt vaak pas de kantine uit als we naar huis gaan.” Dat is wat Helmond Sport zo mooi maakt volgens Danny: het is een echte familieclub, waar het elke vrijdag weer voelt als thuiskomen. De uitjes naar Volendam voelen voor hem dan ook als een soort familiedag. “We zijn al regelmatig ‘t Motje uitgezet, omdat we daar tijdens de wedstrijd niet mochten zijn. Gingen we lekker naar een andere kroeg toe. Moesten we op het einde nog rennen om op tijd bij de bus te komen, die waren na de wedstrijd anders gewoon zonder ons aangereden.”
Het familiegevoel is Danny veel waard en daarom betekent de vriendschap met Burnley ook zoveel voor hem. Hij onderhoudt wekelijks contact met een aantal Burnley-fans en daarna heeft hij de vriendschap tussen Helmond en Burnley op zijn been vereeuwigd (zie foto). “Als je naar grote clubs als Manchester United gaat, dan ben je een toerist, maar bij Burnley ben je ‘one of the brothers’. Dat maakt het allemaal zo mooi.”
Derby
Hoe vaak Danny ook in de kantine te vinden is, tegen FC Eindhoven zit hij altijd op de tribune. Hij kan naar eigen zeggen nog geen vijf spelers opnoemen, maar toch ontkomt hij niet aan de vraag wat hij van de derby verwacht. Lang hoeft hij er niet over na te denken “Winst: niks meer en niks minder! En zo niet, dan verwacht ik minimaal drie rode kaarten. Als je van hun niet kan winnen, dan moet je alles gegeven hebben en dat mis ik nog weleens in tegenstelling tot vroeger.”
Maar wat de uitslag ook gaat worden, één ding staat vast: ook na de derby is Danny tot in de late uurtjes in de kantine te vinden.
Bram van Leuken