Met Helmond Sport op vakantie

Het was enkele weken na de profetische wensdroom van Helmond Sport-directeur Philippe van  Esch, die hij op de kunstgrasmat van het toen nog SolarUnie Stadion wereldkundig maakte. In drie fasen zou Helmond Sport de hemel van het betaald voetbal moeten bereiken. Ook wij hadden een meerstappenplan gemaakt: in vier weken tijd zouden we de highlights van Portugal gaan bezoeken.

Een rondreis door een voor ons onbekend land. Het was Pinksterzondag en we hadden die dag twee bezoeken gepland: het indrukwekkende kasteel van de Tempelierridders in Tomar, dat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat, en een bezoek aan Fatima, waar de heilige maagd Maria in 1917 aan drie herderskindertjes verschenen was. De Tempeliers – ferme jongens, stoere knapen – uit de middeleeuwen kon je wegsturen voor een missie. Zij moesten het heilige land heroveren op de islamieten en bedevaartgangers naar Jeruzalem beschermen. Geen al te groot kruis voor de monnik-ridders.

Tempeliers

Na gedane arbeid was het goed rusten voor de volgelingen van Godfried van Bouillion en Richard Leeuwenhart en dat deden ze dan ook graag. Zwaard aan de kant, pul op tafel en drinken maar. En meestal bleef het niet bij een slokje. De slokdarmen van de Tempeliers maakten graag overuren. Zo is het gezegde ‘zo dronken als een tempelier’ ontstaan. Eigenlijk waren zij één van de voorlopers van: Grauwte smoel en ginne skrik. Je zou het tegenwoordig kunnen vertalen in een Helmondse tweetrapsraket: een zwaar bevochten veldslag door de spelers en Helmondse supporters, die na een eclatante overwinning van hun favoriete club, de kantine van Helmond Sport een paar topuurtjes bezorgen.

Fatima

Met een katholieke opvoeding in onze rugzak togen we daarna naar Fatima en maakten we het slot van een Pinkster buitenmis mee op een groter plein dan dat van Vaticaanstad. Daarna bleven we nog even hangen en bekeken we de rituelen. Gelovigen sleepten massaal kaarsen aan. In allerlei vormen bedoeld voor allerlei genezingen en verzoeken. Kaarsen in de vorm van benen, armen, hoofden. Het leek een groot parafine rariteitenkabinet. Ze stonden in een lange rij en als ze aan de beurt waren, staken ze de kaarsen aan of gooiden ze in een centraal vuur. Even prevelen en daarna doorlopen. Karrevrachten van wensen en hoop. Als rechtgeaarde Helmond Sport-supporter dacht ik natuurlijk meteen aan onze nieuwe spits Martijn Kaars. Ook op vakantie kun je dat gevoel niet uitschakelen. Als ik 20 kaarsen in het vuur gooi en bid dat iedere kaars een goal is, bewijs ik Kaars en Helmond Sport een goede dienst en help ik van Esch een handje. Zo gezegd, zo gedaan.

Brieven

Ook had ik begrepen dat Maria drie brieven aan de herderskinderen had gegeven, waarvan de laatste brief enkele jaren geleden geopenbaard werd. Een brief die als voorspelling tegenviel. Meteen zag ik een link met het driestappenplan van voorzitter Philippe van Esche. Ik liep snel terug naar een kaarsenverkoopkraampje, kocht een dikke kaars, gooide die in het vuur en prevelde dat het maar goed mag komen en dat de derde stap het gewenste resultaat zal opleveren. Ge wit mar nooit.

Tekst en foto: Jan-Willem van den Enden