Platte kar

Zo in het begin van het seizoen is alles nog mooi: het gras is groen en het vel papier is onbeschreven. Dromen kan nog. En soms komen dromen uit. Dit seizoen denk ik. Weet ik bijna zeker.

Tuurlijk, in het begin van het seizoen verliezen we een wedstrijd, misschien wel twee, kunnen we geen vuist maken in het vijandelijk strafschopgebied, geven we knullig een voorsprong weg in de laatste speelminuten, hebben we last van een scheidsrechterlijke dwaling en pakken we onnodig een rode kaart waardoor we meer dan twee derde van de wedstrijd met tien man verder moeten.

Maar op 14 oktober komt Willem 2 op bezoek. En dan ga je het meemaken. Een vroege goal en de spelers krijgen vleugels. De ingeslepen patronen komen eruit en de voormalig eredivisionist krijgt om de oren. Twee weken later krijgt ADO hier klop. Vanaf dat moment is Helmond Sport ook een elftal dat door anderen in de gaten wordt gehouden.

Met kerst staan we nog keurig tweede, zonder periodetitel, maar als koploper NAC in januari langskomt komen we op gelijke hoogte. Bij die club breekt dan traditioneel de pleuris uit en tamelijk eenvoudig blijven we bovenaan de ranglijst staan.

De trainer probeert de euforie nog te temperen, iets van met beide benen op de grond blijven staan en we zijn pas kampioen als we kampioen zijn (voetbaltegeltje!), maar de platte kar wordt alvast opgetuigd. Het kan gebeuren ergen in april, thuis tegen MVV, maar tegen Heracles of VVV vinden we ook prima. Desnoods in de allerlaatste thuiswedstrijd tegen PEC, dat dan nog vecht voor een periodetitel.

Het voetbal is dan niet meer om aan te zien misschien, een overwinning op het tandvlees, maar hij staat: noteer maar in de agenda: 19 mei 2023: feest in de stad!

En anders volgend seizoen.

John van der Sanden

koffiedikkijker