Spin in het web Martien Jegerings

Onderhoud aan het stadion, wat voor grasmat erin komt, betalen van gas- en lichtrekeningen of bijvoorbeeld onderhoud lichtmasten. Noem het maar op. Het kan zo gek niet zijn of het passeert het bureau van Martien Jegerings (72). Meestal geeft hij de opdracht voor de aanschaf of de klus. Als vrijwilliger is Martien meer dan de halve week aanwezig in het stadion en fungeert hij als facilitair manager als een spin in het web. ‘Vergeet ons Marij niet’, vult Martien aan. ‘Zij verzorgt de facturering.’

Martien zit met de nodige vasthoudendheid overal bovenop. Diezelfde vasthoudendheid heeft hem veel gebracht. Toen hij als jongeman via een textielopleiding bij de Vlisco werkte, dacht hij dat hij zijn dienstplicht kon omzetten in een BB (= Bescherming Bevolking)-status. “Toen ik hoorde dat ik de BB kon ontlopen als ik me zou melden als brandweerman bij de Vlisco, wilde ik die kans met beide handen aangrijpen. Ik ging naar de brandweercommandant, een boomlange man die op mijn geringe lengte neerkeek en zei dat ik te klein was. Ik protesteerde en vond lengte geen argument. Ook miste ik de nodige technische kennis. Toen ik toch door de keuring kwam, heb ik me via een lang studietraject alsnog de nodige kennis eigen gemaakt.”

Bedrijfsbrandweer

Met vasthoudendheid bracht hij het tot commandant van de gespecialiseerde bedrijfsbrandweer. “Bij de Vlisco blijft het niet bij brand blussen. Er komt meer bij kijken. Behalve dat je kennis moet hebben van gevaarlijke stoffen, moet je ook bij een ongeluk een collega kunnen helpen. Dat vergt veel parate kennis en vaardigheden in handelen. Daarom hadden we elke maandagavond een oefening.’’

Veiligheid werd een belangrijk issue in het leven van Martien. Tegen de tijd dat hij met pensioen wilde gaan vroeg Helmond Sport-manager Mario Captein bij de Vlisco, die regelmatig sponsorcontacten hadden, of ze geen opvolger hadden voor de toenmalige facilitair manager. ‘We kennen wel iemand’, reageerde de Vlisco.

Onderhoud

“Als jonge jongen kwam ik al bij Helmond Sport en later reed ik op mijn brommertje naar De Braak. Natuurlijk had ik interesse.” Martien was na zijn werkzame leven nog lang niet uitgeblust, om maar in vaktermen te blijven. “Ik plaatste wel kanttekeningen. Het stadion was niet meer in beste staat en ik wilde het onderhoud en de reparaties goed geregeld hebben. Ik wilde niet de verantwoordelijkheid hebben dat er iets misging wat te voorzien was geweest.”

Dat werd goed geregeld. De gemeente is weer eigenaar van het stadion en Martien fungeert als beheerder. Hij rapporteert de nodige werkzaamheden, zet de opdrachten uit en stuurt de rekeningen naar de gemeente. “Het stadion is echt op. We zijn echt toe aan een nieuw onderkomen! Met best veel onderhoud en reparatieklussen komt het nieuwe stadion niets te vroeg.”

Gastheer

Met directeur Philippe van Esch kan Martien lezen en schrijven. “We hebben zowat wekelijks contact en alle vertrouwen in elkaar. Onze neuzen staan dezelfde kant op.” Ook op wedstrijddagen komen de twee elkaar tegen. “Ik ben bij thuiswedstrijden gastheer in de bestuurskamer.” Niet raar voor een spin in het web om ook daar alles in de gaten te houden. 

Tekst en foto: Jan-Willem van den Enden