Van Stadio Giuseppe Meazza naar De Braak

Het is eind mei als Helmond Sport de komst van Flor van den Eynden bekendmaakt. De Belgische verdediger tekent een contract voor twee seizoenen met een optie op een derde seizoen. Van den Eynden maakt indruk in de wedstrijden voor het WK. Hij is in dit tegenvallende seizoen een van de weinige stabiele factoren en is daardoor eigenlijk niet meer uit de basis weg te denken.

Flor van den Eynden groeit in België op, met zijn jongere broertje Bas. Al op zeer jonge leeftijd zetten de broers hun eerste stappen op het voetbalveld, bij de lokale club. Opvallend zijn de parallellen tussen de twee: waar Flor gaat, gaat Bas mee.

Zo wordt het tweetal al snel naar de jeugdopleiding van Westerlo gelokt. Via Westerlo verkassen de gebroeders naar Beerschot, waar de heren het tot de onder 11 en onder 13 schoppen. Een faillissement van de Antwerpse club zorgt voor een abrupt einde aan de samenwerking. KV Mechelen is er als de kippen bij om de middenvelder en centrale verdediger binnen te hengelen. Als Flor zestien jaar is, krijgt hij een kans die hij simpelweg niet kan laten liggen en zo gaan de onafscheidelijke broers dan toch uit elkaar.

Internationale

Als jeugdinternational van de onder 17 van België maakt Van den Eynden indruk. Na een aantal sterke optredens in de kwalificatiereeks voor het jeugd EK, informeert een aantal clubs, waaronder het grote Internazionale, naar zijn diensten. Voor Van den Eynden geen enkele twijfel: ‘Als Inter komt, dan pak je die kans meteen’, blikt hij terug. ‘Ik heb direct m’n zinnen gezet op deze uitdaging, alles achtergelaten en ben richting Milaan vertrokken.’

Bij Inter speelt Van den Eynden met het beloftenelftal mee in de Primavera, de Italiaanse beloftencompetitie. ‘Die competitie kun je nauwelijks vergelijken met de beloftencompetities in België of Nederland. In Italië leeft dat echt. Zo heb ik al eens in het stadion van Cagliari mogen spelen voor zo’n twintig- tot dertigduizend toeschouwers.’

De Primavera is een kweekvijver voor binnen- en buitenlands talent. Zo speelt Van den Eynden samen met Nicolò Zaniolo, Alessandro Bastoni en Federico Dimarco tegen enkele prominente namen als Dejan Kulusevski, Dusan Vlahovic en Giacomo Raspadori. Hij geniet – ondanks de taalbarrière – van zijn tijd in Italië. ‘Alles wordt tot in de puntjes voor je geregeld. Al word je naarmate je ouder wordt steeds meer losgelaten. Dat was nog wel eens lastig, zeker ook omdat ik de taal niet direct machtig was en de gemiddelde Italiaan geen Engels spreekt. Dat weegt echter niet op tegen de schitterende ervaring en het mogen voetballen bij zo’n grote club.’

Blessureleed

Waar in de beloftencompetitie in Nederland de leeftijdsgrens op 21 jaar ligt, is dat in Italië 19 jaar. Op 19-jarige leeftijd is Van den Eynden dus ‘te oud’ om in de Primavera uit te komen. Hij is op dat moment nog in het bezit van een doorlopend contract. “Het vooruitzicht was dat ik alleen zou mogen trainen zonder dat ik wedstrijden zou kunnen spelen. Dat idee vond ik maar niets en dus heb ik in goed overleg met de club mijn verbintenis daar ontbonden. Ik vond dat de tijd rijp was om te gaan spelen in een eerste elftal.”

In die stelling kon FC Eindhoven zich wel vinden, want zij hengelden de jonge verdediger voor twee seizoenen binnen. In het tweede seizoen raakt Van den Eynden geblesseerd aan zijn lies en enkel, waardoor hij niet in aanmerking komt voor een nieuw contract. ‘Oude liefde’ KV Mechelen pikt hem daarna transfervrij op, waardoor hij opnieuw herenigd wordt met zijn broertje, die dan zelfs al zijn debuut in het eerste elftal gemaakt heeft.

Bij Mechelen is blessureleed opnieuw het woord dat het seizoen typeert. Mechelen twijfelt daarom om hem een contract aan te bieden. Helmond Sport zag geen beren op de weg en dat pakt tot op heden prima uit. Als KV Mechelen wel had toegeslagen, was Van den Eynden waarschijnlijk alsnog naar Helmond Sport gekomen, maar dan op huurbasis.

Vaste waarde

Hoewel de concurrentie niet mals is, heeft Van den Eynden zich in het elftal geknokt. ‘Breedijk werd geblesseerd binnengehaald en Tom moest nog een schorsing uitzitten. Ik wist dus hoe dan ook dat ik de eerste drie weken een kans zou krijgen. Ik heb me laten zien en hoop dit vast te kunnen houden, want de concurrentie is er natuurlijk nog steeds.’

Van den Eynden liet zich zeker zien en is zonder enige twijfel de best renderende verdediger tot op heden. De verbazing was onder de supporters dan ook groot toen hij uit bij Jong Utrecht gepasseerd werd. Zelf was hij minder verrast: ‘Sven (Swinnen, red.) kwam twee dagen voor de wedstrijd naar me toe met de mededeling dat we met vier in plaats van vijf verdedigers gingen spelen en dat de keuze op Van der Meer en Beugelsdijk was gevallen. Ik snap goed dat je voor ervaring kiest in zo’n geval. Ik heb het geaccepteerd en gezegd dat ik me op de training ga bewijzen. Eén wedstrijd later stond ik weer in de basis.’

Met uitzondering van de wedstrijd tegen Jong Utrecht speelt Van den Eynden elke wedstrijd in de basis. Hij heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot vaste waarde in het elftal. Dat wil hij ook volhouden: ‘Ik focus me nu volledig op het restant van dit seizoen. Ik wil fit blijven en alles spelen. Uiteindelijk wil ik nog wel een keer een stap maken natuurlijk, met als absolute droomcompetitie de Premier League.’

Hij zou natuurlijk niet de eerste zijn die zich vanuit de KKD omhoog werkt naar het hoogste niveau in Engeland, al is die route natuurlijk nog lang. Flor van den Eynden timmert in ieder geval aardig aan de weg.