Wens

Nee, 2020 gaat niet de geschiedenisboeken in als jubeljaar: carnaval in het honderd, volle ziekenhuizen, scholen dicht, teams en zoom, mondkapje, handgel, anderhalve meter, kroegen op slot, afgebroken competitie, geen festivals. Daarna: toch op vakantie, liefst in eigen land, tweede golf, maximaal drie personen, voetbal zonder publiek, vuurwerkverbod, De Kat failliet, Maradona en Frank Kramer dood, Nee, ik kan me betere jaren herinneren … Hier werd je niet vrolijk van.

Maar de deksel van de put kierde. Je zat in de put, maar een streepje licht viel nog naar binnen. Vooral als je HS-supporter bent. Want 2020 was ook het jaar van: een slecht stadionplan van tafel, een nieuw bestuur, allemaal Helmonders met rode hoodies, volgeboekte restaurants in de businessclub, spandoeken in de hele stad, crowdfunding voor de jeugdopleiding, dit ‘buukske’, een kalender die voordat ie gedrukt was al een collectors item werd en, niet geheel onbelangrijk, een nieuw stadionplan. Kijk dat geeft de burger moed. Dat is dat vergezicht, die stip aan de horizon waarlangs je weer uit die put klimt.

Zo zit de mens in elkaar. Aan het begin van een nieuw jaar telt ie zijn zegeningen en probeert ie er met frisse moed het beste van te maken: weer naar het stadion kunnen, play-offs onhaalbaar, dan misschien toch bovenaan in het rechterrijtje, straks wel een keer een eerste ronde van de KNVB-beker overleven. Ik zei het al: vergezicht, stip aan de horizon.

Mijn wens voor 2021 is dat voor de wedstrijd op een aangenaam volume muziek is te horen die wél sfeer brengt in het stadion. Dat je je in een Amerikaanse basketbaltempel waant. In topsport draait het om details. Dus slikt de stadionspeaker voortaan ook zijn harde G in. Dat is geen Helmondse klank. Dan begin je als thuisclub eigenlijk al met een achterstand.

John van der Sanden

Maker van het Helmonds Vakantieboek