Zwart-wit kalender krijgt kleur

De kalender van Helmond Sport vindt gretig aftrek. Ook namen van oud spelers en oud-trainers stonden op de bestellijst. Bij oud-trainer Jacques de Wit hangt de imposante zwart-wit kalender te pronken. Een kalender die 12 maanden telt, maar de sfeer van 53 jaar clubgeschiedenis ademt.

In huize De Wit in Valkenswaard hangen maar liefst twee kalenders. Die van Helmond Sport hangt in de gang en een oude kalender van PSV hangt in de slaapkamer. De Wit: ‘Op de PSV-kalender staat het PSV-team waarin ik speelde toen ik van De Valk in 1956 als beroepsspeler overstapte naar PSV. Met spelers zoals goaltjesdieven Piet Fransen en Coen Dillen.’ Aanvaller de Wit had in Coen Dillen natuurlijk een stevige concurrent, maar wist desondanks het net in seizoen 1956-1957 twee keer te vinden. Het was het seizoen dat ‘kanon’ Dillen 43 goals (nog steeds het nationale seizoenrecord) op zijn naam schreef. Een bijzondere tijd, die al behoorlijk onder het stof van de geschiedenis beland is en bewijst dat roem vergankelijk is. Mieke, zijn levenspartner relativeert de elftalfoto: ‘Jacques is de enige nog levende speler op die foto.’

Jaren zeventig
De oud-trainer van Helmond Sport die na Frans de Bruijn de trainingen overnam heeft bijzondere herinneringen aan Helmond. ‘Het was de beginperiode van Helmond Sport.’ De Wit trainde in de periode 1967-1972 een selectie die grotendeels uit Helmondse en regionale spelers bestond. De samenwerking beviel blijkbaar goed, want in 1978 werd De Wit weer gevraagd. ‘Het waren jaren dat krediet en loyaliteit ruim voorhanden was. Toen ik terugkwam speelden er nog jongens die ik nog kende. Als trainer hoefde je na enkele nederlagen niet te vrezen voor ontslag. Dat is tegenwoordig heel anders. Het contact met de jongens is natuurlijk minder geworden. Spijtig genoeg kwam ik er weer een paar tegen tijdens de begrafenis van lambert.’

Ouder worden
Ouder worden betekent regelmatig afscheid nemen van anderen die het niet gegund was oud te worden. De eerder genoemde PSV kalender op de slaapkamer getuigt van vaak afscheid nemen. Maar ook op de kalender Helmond Sport heeft de man met de zeis al enkele keren toegeslagen zoals bij Lambert Kreekels en oud-trainer Frans de Bruyn. ‘Trainers gingen vriendschappelijk met elkaar om. Frans en ik konden het samen goed vinden en kwamen bij elkaar over de vloer.‘

Verhuizen
Inherent aan het trainersvak is het regelmatig verkassen naar een andere voetbalvereniging. En dus vervoerde de verhuiswagen hun inventaris na het tekenen van een nieuw contract naar een van de inmiddels afgebroken flats van de Jagershoven. Woonadressen komen en gaan, een kalender gaat een jaar mee, maar gelukkig heeft het gezin De Wit een permanente band met Helmond. Zoon Harjan is er geboren.

Omzwervingen
Na omzwervingen in Nederland en België (Brugge, Brussel, Oostende en Antwerpen) is De Wit terug op het oude vertrouwde nest: Valkenswaard. Hij wandelt dagelijks een rondje, bezoekt de voetbalwedstrijden van zijn kleinzoon Etienne bij Bladella en hoopt in goede gezondheid met zijn Mieke nog een aantal kalenders te mogen ophangen.

Maarheeze
In Maarheeze, een paar dorpen verderop, hangt geen kalender aan de muur in huize Chatrou. Toch koestert Loek Chatrou (79), rechtsback, voormalig aanvoerder en verlengstuk van Jacques de Wit, nog steeds prettige herinneringen aan het eerste team van Helmond Sport. ‘Jacques was een rustige trainer, die de tegenstander altijd goed bestudeerd had en de tactiek goed over wist te brengen op de groep. Gedrevenheid op een rustige manier.’

Transfer
Gedrevenheid kenmerkt ook Chatrou. ‘Mijn overgang van Roda JC naar Helmond Sport verliep vlekkeloos. Als dorpse jongen uit Budel had ik meteen een klik met de Helmonders, die toen qua sfeer en belevening ook dorps te noemen was. Mijn gedrevenheid en recht door zee mentaliteit viel de toenmalige trainer blijkbaar op, want toen er een aanvoerder gekozen moest worden, schoof hij mij naar voren.’ Goed van de tongriem gesneden zijn kenmerkt ook een anekdote waarin hij vertelt over zijn transfer van Roda JC naar Helmond Sport. ‘Het waren de jaren dat afstand nog een rol speelde. De besturen van Roda JC en Helmond Sport zaten beide apart aan een tafeltje in hotel Schimmelpenninck, tegenover het station in Eindhoven. Ik liep van tafel naar tafel en moest zo mijn transfer regelen. Zaakwaarnemers bestonden nog niet.’

Mobiliteit
Mobiliteit speelde zeker een rol in zijn jonge jaren. ‘Met een andere jongen uit Budel Schoot fietsten we naar Ben van Gelder, toenmalig manager van PSV, in Eindhoven om te vragen of er een plekje voor ons was bij PSV. Voor mij viel het kwartje de goede kant op. Ik mocht blijven. Die andere jongen niet. Dat betekende elke keer met de bus van Budel naar Eindhoven. Ik begon in het tweede en heb nog diverse keren in seizoen 63-64 mogen invallen in het eerste team. Toen ik naar Roda JC overstapte mocht ik elke keer meerijden met de Eindhovense speler Jan Louwers. Pas in Helmond kon ik me een auto veroorloven en reed ik drie keer per week na mijn werk naar de avondtraining in Helmond.‘

Stoppen
Chatrou bleef zes jaar in Helmond, maar toen in het laatste seizoen zijn in Helmond woonachtige broer stierf en iets later zijn vader overleed, kon hij het niet meer opbrengen. Hij was 29, stopte met voetballen en werd in Maarheeze en omgeving trainer. Maar gedrevenheid kent geen einddatum. ‘Ik kan geen nee zeggen.’ En dus rolde hij van de ene in de andere club. Van zangkoor, kerkkoor, gilde, tennisclub, dweilorkest, ondernemersraad tot prins carnaval aan toe. Prins carnaval is overigens ook een vorm van aanvoerderschap.

Binding
Binding met Helmond Sport heeft hij altijd gehouden. Hij bezocht regelmatig een voetbalwedstrijd. ‘Op een keer parkeerde ik mijn auto op het parkeerterrein bij De Braak. Ik stapte uit en raakte met een oudere man in gesprek. Ik vroeg: ‘Ga je ook naar het voetballen kijken?’ Hij knikte. Ik vroeg of hij vroeger ook gevoetbald had. ‘Ja,’ zei hij, ‘Gai ok?’ ‘Ik ook, ik heb nog mee gevoetbald,’ antwoordde ik. ‘Wie bende gai?’ vervolgde hij. Ik antwoordde: ‘Loek Chatrou.’ Waarop hij reageerde met: ’Gai wart ginne gemakkelijke.’ Chatrou kon er smakelijk om lachen.

Het zijn dit soort verhalen en ervaringen die een zwart-wit kalender kleur geven.

Jan-Willem van den Enden